အဂၤလိပ္ လက္က်န္ေခတ္ ေခါင္မိုးဖြင့္ ကုန္ကားႀကီးတစီးထဲကို ကုန္ပစၥည္းေတြ ျပည့္ႏွက္ေနေအာင္တင္ၿပီး အဲဒီကုန္ပစၥည္းေတြအေပၚမွာ လူႀကီး၊ လူငယ္၊ မိန္းကေလး၊ ေယာက္်ားေလးေတြအျပင္ ကေလးေတြပါမက်န္ ကိုယ္စီ ေနရာယူလုိက္ၾကတယ္။ ကားေပၚမွာ လူအေယာက္ ၃၀ ေလာက္ က်ပ္သိပ္ေနေအာင္ ပူးကပ္ထုိင္ေနၾကတဲ့အျပင္ မတ္တတ္ရပ္ တြယ္စီးေနတဲ့သူေတြလည္း ေတြ႔ရတယ္။
ဒီကားက လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ကေန ကယားျပည္နယ္တခုလံုး လူမ်ိဳးစုအားလံုးအတြက္ အထိဋ္အထိပ္ျဖစ္တဲ့ ေကထိုးဘိုး ႐ိုးရာပဲြေတာ္လို႔ ေခၚၾကတဲ့ တံခြန္တုိင္ပြဲေတာ္က်င္းပမယ့္ ရွားေတာၿမိဳ႕ကိုသြားမယ့္ လုိင္းကားတစီးပါ။ ေကထိုးဘိုးပြဲေတာ္ က်င္းပတဲ့ရက္ေတြကေတာ့ တႏွစ္နဲ႔ တႏွစ္ ရက္သီးသန္႔ သတ္မွတ္ထားတာမရွိပါဘူး။ မတ္လနဲ႔ ဧၿပီလအတြင္းမွာ “ၾကက္႐ိုးထိုး” ေဗဒင္ေမးၿပီး အဆင္ေျပတဲ့ရက္ကို ပြဲေတာ္ျဖစ္ေျမာက္ေရး ေကာ္မတီက သတ္မွတ္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ဧၿပီလ ၅ ရက္ေန႔ကေန ၈ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပဖို႔အတြက္ ပြဲေတာ္ျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီက ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
၁၉၆၀ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ေကဘိုးထိုး အမည္ရွိ စာအုပ္မွာေတာ့ “ေကထိုးဘိုးနတ္ ဆိုသည္မွာ တံခြန္တိုင္နတ္ တနည္းအားျဖင့္ မိုးကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာနတ္ (မိုးေရကို ေပးေသာနတ္) ဟူ၍ ေခၚဆိုႏိုင္ေပသည္။ ေႏြရာသီအဆံုး၊ မိုးရာသီအစ ၾကားကာလအခ်ိန္မ်ိဳး၌ ေကထိုးဘိုးနတ္ကို ပူေဇာ္ပသၾကရသည္” ဟု ေရးသားထားပါတယ္။
နယ္ေပါင္းစံုက ပြဲေတာ္ကိုလာတဲ့သူေတြ စတည္းခ် တည္းခိုေနထိုင္ေရးအတြက္ ပြဲေတာ္က်င္းပတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္မွာရွိတဲ့ အိမ္ရွင္ေတြက လက္ခံေပးထားၿပီး စားဖုိ႔အတြက္ကိုေတာ့ ပြဲေတာ္အတြင္းမွာ ပြဲေတာ္ျဖစ္ေျမာက္ေရး ေကာ္မတီက စီစဥ္ေပးထားပါတယ္။
ေန႔ခင္းဘက္မွာ ေက်းရြာအလုိက္ အားကစားၿပိဳင္ပြဲေတြ က်င္းပၾကၿပီး ညဘက္မွာေတာ့ အကၿပိဳင္ပြဲေတြ၊ ႐ိုးရာအ၀တ္အစားနဲ႔ အလွၿပိဳင္ပြဲေတြ၊ ျပဇာတ္ေတြ ကျပေဖ်ာ္ေျဖၾကပါတယ္။ ပြဲေစ်းဆိုင္တန္းေတြရွိၿပီး ႐ိုးရာအစားအစာ အေရာင္းဆိုင္ေတြ၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္ေတြနဲ႔ ေခါင္ရည္ဆုိင္ေတြ ရွိတယ္လုိ႔လည္း ပြဲေတာ္တက္တဲ့ လူငယ္ေတြက ေျပာပါတယ္။
ဒီႏွစ္ က်င္းပတဲ့ ရွားေတာၿမိဳ႕ဆိုတာကေတာ့ ကယားျပည္နယ္မွာ ၿမိဳ႕ ၈ ၿမိဳ႕ရွိတဲ့အနက္ ပဥၥမေျမာက္ လူဦးေရအမ်ားဆံုးၿမိဳ႕လုိ႔ ဆုိႏုိင္ေပမယ့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးကေတာ့ အလြန္ခက္ခဲတယ္လို႔ အေၾကာင္းသိ ေဒသခံေတြက ေျပာပါတယ္။
ျပည္နယ္တခုလံုး ကုိယ္စားျပဳပြဲေတာ္ႀကီးျဖစ္တာေၾကာင့္ အစည္းကားဆံုး ပြဲေတာ္ႀကီးတခုျဖစ္ေပမယ့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အခက္အခဲေၾကာင့္ တံခြန္တုိင္ပြဲေတာ္ကို အရင္ႏွစ္ေတြကေလာက္ တျခားၿမိဳ႕ေတြ၊ ေက်းရြာေတြက ျပည္သူေတြ မသြားႏုိင္ၾကဘဲ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။
“အဲဒီဘက္မွာက လိုင္းကားေတြမရွိေတာ့ သြားဖို႔အရမ္းခက္တယ္။ ေက်းရြာတိုင္းလိုလို သြားနုိင္မယ္မထင္ဘူး။ က်မတို႔ အခု ေက်းရြာအုပ္စုတြင္းမွာေတာ့ ၈ ရြာပဲသြားနုိင္တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ပိုတ္ဆံေတြစုၿပီး ကားတစီးငွားၿပီး သြားၾကတယ္” ဟု ဒီေမာဆိုးၿမိဳ႕မွ အမ်ိဳးသမီးငယ္တဦးက ဆုိပါတယ္။
ရွားေတာၿမိဳ႕ထဲက ေက်းရြာငယ္ေလးေတြမွာ ကရင္နီအမ်ိဳးသားတုိးတက္ေရးပါတီ (KNPP) ရဲ႕ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရ တပ္ဖြဲ႔ေတြအၾကား မၾကာခဏဆိုသလုိ တုိက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။
ရွားေတာရဲ႕ အေရွ႕ဘက္အျခမ္းဟာ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ျဖစ္ၿပီး နယ္စပ္တေလွ်ာက္မွာလည္း KNPP တပ္ဖြဲ႔ေတြ စခန္းခ်တယ္လုိ႔ ေဒသခံေတြက ေျပာပါတယ္။
မေအးခ်မ္းေသးတဲ့ နယ္ေျမျဖစ္ေနေသးတာေၾကာင့္ ခရီးသြားလာတဲ့သူေတြ နည္းပါးၿပီး ကယားျပည္နယ္ရဲ႕ အဓိကၿမိဳ႕ႀကီးျဖစ္တဲ့ လိြဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ကေန မုိင္ ၂၀ ေလာက္ပဲ ေ၀းေပမယ့္ ခရီးသည္တင္ လုိင္းကားက တစီး၊ ႏွစ္စီးေလာက္သာ ရွိပါတယ္။
ဒီလို အခက္အခဲေတြ ရွိေနေပမယ့္ ရွားေတာမွာ ပြဲေတာ္က်င္းပဖို႔ ေရြးခ်ယ္ရတာကေတာ့ ဒီႏွစ္ ရွားေတာၿမိဳ႕မွာ တံခြန္တုိင္ပြဲက်င္းပဖို႔ အလွည့္က်တဲ့အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီႏွစ္ တံခြန္တုိင္ပြဲေတာ္ဟာ ကယားျပည္နယ္မွာ ၅၃ ႀကိမ္ေျမာက္ က်င္းပတာျဖစ္ၿပီး ရွားေတာၿမိဳ႕မွာေတာ့ ပထမဆံုးအႀကိမ္ က်င္းပတာျဖစ္တယ္လို႔ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြကို ေလ့လာေနတဲ့ ကယားတိုင္းရင္းသား ဦးဗ်ားရယ္က ေျပာပါတယ္။ သူက ဒီပြဲေတာ္ဟာ ကယားတိုင္းရင္းသားေတြအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ပြဲေတာ္ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေျပာျပပါတယ္။
“တံခြန္တုိင္ပြဲ က်င္းပရတာကေတာ့ ကယားတုိင္းရင္းသား မ်ိဳးႏြယ္စုေတြအားလံုး စည္း႐ံုးမႈနဲ႔ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈ ရရွိရန္အတြက္ ရည္ရြယ္တာပါ” ကယားျပည္နယ္မွာ ကယား၊ ကေယာ၊ ကယန္း၊ ေဂခို၊ ေဂဘား၊ မႏုမေနာ၊ ယင္းတလဲ၊ ယင္းေဘာ္၊ ဇယိမ္း စတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြရွိၿပီး အမ်ားဆံုး ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာေတြကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္နဲ႔ ႐ိုးရာနတ္ကိုးကြယ္မႈတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာသာမတူ လူမ်ဳိးစုကြဲၾကေပမယ့္ တံခြန္တိုင္ပြဲေတာ္အတြက္ ႐ိုးရာတိုင္ရရွိဖို႔ သစ္ပင္တပင္ရရွိေအာင္ ရွာေဖြရာမွာေတာ့ ကယားတိုင္းရင္းသားေတြအားလံုး စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ အပင္ပန္းခံၿပီး ေတာထဲမွာ သြားရွာၾကရပါတယ္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြ်န္းပင္နဲ႔ သေျပပင္ကို ေရြးခ်ယ္ၾကၿပီး အေျဖာင့္ဆံုးနဲ႔ အရွည္ဆံုးသစ္ပင္ကုိ ရရွိဖုိ႔အတြက္ အထူးေရြးခ်ယ္ ရွာၾကရပါတယ္။ လုိခ်င္တဲ့ တုိင္တတုိင္ ရဖုိ႔အတြက္ သစ္ပင္ရွာေဖြေရးအဖြဲ႔က ပြဲေတာ္မတိုင္မီ ေတာထဲမွာ ၁ လေလာက္ ႀကိဳၿပီး သြားရွာထား ၾကရပါတယ္။
လိုခ်င္တဲ့ သစ္ပင္မရဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေတာအတြင္း ၅ မိုင္ကေန ၁၀ မိုင္အထိ ေ၀းတဲ့ ေနရာေတြအထိ သြားေရာက္ရွာေဖြရတဲ့ အထိျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သင့္ေတာ္တဲ့တုိင္ ေတြ႔ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ႐ိုးရာဓေလ့ျဖစ္တဲ့ ၾကက္ရိုးထုိး ေဗဒင္ေမးၿပီး ေကာင္းတဲ့အတိတ္နိမိတ္ေတြ႔မွ စတင္ခုတ္ၾကရပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့အတိတ္နိမိတ္ ေတြ႔မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္သင့္ေတာ္တဲ့ သစ္ပင္တပင္ကို သြားေရာက္ ရွာေဖြၾကရပါတယ္။
သစ္ပင္ကို ခုတ္ၿပီးၿပီဆိုရင္လည္း ဘယ္ေလာက္ပဲေ၀းေ၀း ေကထိုးဘိုးပြဲေတာ္ က်င္းပမယ့္ေနရာကို လူအင္အားနဲ႔ သယ္ၾကရပါတယ္။ လံုးပတ္က လက္တစ္ဖက္္စာေက်ာ္ၿပီး အရွည္က ေပ ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးကို ျငမ္းေတြဆင္ၿပီး လူ ၃၀ ေလာက္ ၀ိုင္းမ သယ္ၾကရပါတယ္။ သယ္လို႔ အဆင္မေျပတဲ့ ေနရာေတြဆိုရင္ေတာ့ ႀကိဳးနဲ႔ဆြဲၾကရပါတယ္။
တံခြန္တိုင္ထူတဲ့ေန႔ကို ပြဲေတာ္ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး တုိင္ထူၿပီးတဲ့အခ်ိန္ဟာ အေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုးအခ်ိန္ပဲလုိ႔ ပြဲေတာ္ကိုလာေရာက္တဲ့ ကယားအမ်ိဳးသမီးငယ္တဦးက ေျပာပါတယ္။
“တုိင္ေထာင္လုိက္လို႔ ေအာင္ျမင္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ရင္ေတြ အရမ္းခုန္ရၿပီး တီးလံုးသံေတြ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆုိင္ ၾကားလုိက္ရေတာ့ ဘယ္လုိမွန္းမသိေအာင္ ခံစားလုိက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရမ္းလည္း ေပ်ာ္ပါတယ္” လုိ႔ အသံ၀ဲ၀ဲနဲ႔ ေျပာသြားပါတယ္။
ဒီ ေကထိုးဘိုးလုိ႔ ေခၚတဲ့ တံခြန္တုိင္ႀကီးကို ပြဲေတာ္ရက္အတြင္းမွာပဲ ေထာင္ထားရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကယားလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဓေလ့႐ိုးရာအတုိင္း မပ်က္မစီးသေရြ႕ ေထာင္ထားရမယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ေကထိုးဘိုးတုိင္ႀကီး ေျဖာင့္မတ္ေနသလုိ လူေတြရဲ႕ အတြင္းစိတ္ေနသေဘာထားလည္း ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ေစဖို႔ သတိေပးတဲ့အေနနဲ႔ ထာ၀ရ ေထာင္ထားတာျဖစ္တယ္လုိ႔ ကယားတိုင္းရင္းသားေတြက ဆိုၾကပါတယ္။
| < Prev | Next > |
|---|
