ဧရာ၀တီတိုင္း ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚ ေဒသမွာ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းတိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ဒဏ္ ခံခဲ့ရတာ ၃ ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ လယ္သမားေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ပ်က္ စီးသြားတဲ့ လယ္ယာေျမေတြကို ျပန္လည္လုပ္ကိုင္ဖို႔ အတြက္ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံေနရဆဲလို႔ ဦး၀င္းေမာင္က ရွင္းျပပါတယ္။၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂ ရက္နဲ႔ ၃ရက္ေန႔မွာ တိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းေၾကာင့္ လူဦးေရ တသိန္း ေလးေသာင္း ခန္႔ေသေၾကေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ၿပီး၊ သန္းခ်ီကာ အိုးမဲ့ အိမ္မဲ့ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕နယ္ ၃၇ ခု ပ်က္စီးသြားခဲ့ပါတယ္။
မၾကာခင္ရက္ပိုင္းမွာ မိုးဦးရာသီ ေရာက္ေတာ့မွာမို႔လို႔ အခ်ိန္မီစပါးစိုက္ပ်ဳိးမႈ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေနာင္ႏွစ္မွာလဲပဲ စား၀တ္ေန ေရးျပႆနာနဲ႔ရင္ဆိုင္ ေနၾကရမယ့္အျပင္ လယ္သမားေတြရဲ႕သားသမီးငယ္ေတြ အားလုံးဟာလဲပဲ ေက်ာင္းပညာသင္ၾကား ေရးကို လုံး၀စြန္႔လႊတ္ရေတာ့မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“၀မ္းအနည္းဆုံးကေတာ့ ကေလးေတြ ေက်ာင္းဆက္မတက္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္”လို႔ ဦး၀င္းေမာင္က ဆိုပါတယ္။
“တဧက တင္း ၆၀ ေလာက္ထြက္တဲ့စပါးက အခုဆို ၃၀ ေလာက္ထြက္တယ္၊ အဲဒီစပါးကိုလဲပဲ အတိုးနဲ႔ေခ်းထားတာ ျပန္ ဆပ္လိုက္ေတာ့ စားစရာက မက်န္ေတာ့ဘူးေပါ့၊ ဒီလိုနဲပဲ သံသရာ လည္ေနၾကပါတယ္”လို႔ သူကဆက္ ေျပာပါတယ္။
လယ္ယာလုပ္ငန္း ပဲလုပ္စရာ ရွိတဲ့အတြက္ ေငြတရာက်ပ္ကို အတိုးႏွဳန္း ၁၀ က်ပ္ေပးၿပီးေခ်းငွား လုပ္ကိုင္ေနတဲ့အတြက္ လယ္သမားအမ်ားစုရဲ႕လယ္ေျမေတြဟာ အမည္ခံ႐ုံသာ ရွိၾကၿပီး ေငြရွင္ေတြကပဲ ပိုင္ဆိုင္သြားၾကၿပီး၊ လယ္ဆက္မလုပ္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ ႀကဳံရာ က်ပန္း လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနၾကတယ္လို႔ သိရတယ္။
နာဂစ္ေဒသခံအမ်ားစုဟာ လယ္ယာလုပ္ငန္းကို အဓိက ထားလုပ္ကိုင္ၾကၿပီး နာဂစ္ေၾကာင့္ လယ္ယာေျမေတြ ပ်က္စီးသြားတဲ့အျပင္ ကြ်ဲ၊ ႏြား၊ လယ္ယာ လုပ္ငန္းသုံး ပစၥည္းကိရိယာ ေတြကအစ ဘာဆိုဘာမွ မက်န္ေအာင္ ဆုံး႐ွႈံးခဲ့ၾကပါတယ္။
“က်ေနာ္တို႔မွာ က်န္ခဲ့တာ ဆိုလို႔ လယ္ကြင္းထဲမွာတင္က်န္ခဲ့တဲ့ ႏုံးေတြပဲဗ်ာ၊ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိေသးပါဘူး”လို႔ လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္မွ လယ္သမားႀကီး ဦးခ်စ္၀မ္းက ဆိုပါတယ္။
နာဂစ္ဒဏ္ ဆိုးရြားစြာခံခဲ့ရတဲ့ ေမာ္ကြ်န္း ေဒသက လယ္သမား တဦးကလည္း “လယ္မစုိက္ခင္ ပဲစိုက္ျပန္ေတာ့လဲ မိုးမိတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ပဲေတြက အကုန္ပ်က္စီး သြားတယ္၊ ဒါေတြကို ကုန္သည္ေတြက ေစ်း ၃ ဆေလာက္ႏွိမ္ၿပီး ၀ယ္တယ္၊ ဒီေတာ့ အရင္းမရၾကတဲ့အျပင္ အေၾကြးပဲ တင္ၾကျပန္တယ္” လို႔ ဆိုပါတယ္။နာဂစ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္လာမႈကို သိသိသာသာ ႀကဳံေတြ႔ေနရတဲ့ အတြက္ ဘယ္လုပ္ငန္းမွ ေကာင္းမြန္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ၾကဘူးလို႔ လယ္သမားေတြက ေျပာၾကတယ္။
“ဆားကြင္းေတြ အားလုံးနီးပါး ဟာလဲပဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းက ရြာတဲ့မိုးေၾကာင့္ အားလုံးဆုံး႐ွႈံးသြားရတယ္၊ အကူအညီေတြ မရတဲ့ အထဲ အတိုးႀကီးနဲ႔ေငြေခ်းၿပီး လုပ္ထားတာေတြ ပ်က္စီးသြားေတာ့ ေသာကေရာက္တာ ၂ ဆင့္ျဖစ္သြားတာေပါ့”လို႔ လပြတၱာၿမိဳ႕ခံ ဆားကြင္းပိုင္ရွင္ တဦးက ေျပာပါတယ္။
အဲဒီနာဂစ္ေဒသေတြမွာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းေတြလုပ္ေနတဲ့ မဂၤလာ ျမန္မာအဖြဲ႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာဖုန္း၀င္း က“နာဂစ္ေဒသ ျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႔ လိုအပ္တာက အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၁၁၀၀ပါ၊ အခုထိ ရေသးတာက သန္း ၅၀၀ ေလာက္ပဲရေသးတယ္၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြက ျမင့္မားေနတုန္းပါ”လို႔ ဆိုပါတယ္။
နာဂစ္ေဒသ တခုလုံးရဲ႕ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ အမွန္တကယ္ လုိအပ္ေငြမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၄၀၀၀ ေက်ာ္လိုအပ္တယ္လို႔ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။
“အေရးႀကီးဆုံးက အလုပ္အကိုင္ျဖစ္ေနတယ္၊ လက္လုပ္လက္စားေတြ၊ ေခါင္းရြက္ဗ်ပ္ထိုးေစ်းသည္ေတြရဲ႕ဘ၀၊ ေရလုပ္သား၊ လယ္သမားေတြအတြက္ အလုပ္အကိုင္ေတြလိုေနပါတယ္”လို႔ ေဒါက္တာ ဖုန္း၀င္းက ဆက္ေျပာပါတယ္။
၎တို႔ အဖြဲ႔အေနနဲ႔လည္း ေငြေၾကးမလုံေလာက္တဲ့အတြက္ အျပည့္အ၀ အကူအညီ မေပးႏိုင္ေသးေပမယ့္ ေရတြင္းတူးတာ၊ သစ္ပင္စိုက္ေပးတာေတြ၊ ေနထိုင္စရာ အိမ္တခ်ဳိ႕ ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္လုပ္ေပးေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“၃ ႏွစ္အတြင္းမွာ တိုးတက္လာတာ ဆိုလို႔ ေဘးအႏၱရာယ္တခုခု က်ေရာက္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုတဲ့အသိေတာ့ နည္းနည္းရွိလာၾကတယ္”လို႔ ေဒါက္တာ ဖုန္း၀င္းက ဆိုပါတယ္။
နာဂစ္ေဒသ တခုလုံးမွာ ကူညီေပးေနတဲ့ INGO ေတြ NGO ေတြ စုစုေပါင္းဟာ ၅ ခု၊ ၆ ခုေလာက္ပဲရွိပါေတာ့တယ္။
“ေဘးတခုခု က်ေရာက္လာလို႔ ေျပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ လမ္းေတြက မေကာင္းဘူး၊ အဓိက လိုအပ္ေနတဲ့အထဲမွာ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးလည္း ပါတယ္”လို႔ ကူညီ ကယ္ဆယ္ေရးေတြ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ေပးေနတဲ့ NLD အဖြဲ႔၏ ေျပာခြင့္ရသူ ဦးအုန္းႀကိဳင္က ေျပာပါတယ္။ၿမိဳ႕နဲ႔ေ၀းလံတဲ့ ေဒသေတြက ေက်းရြာအမ်ားစုမွာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ဖို႔ အမ်ားအျပား လိုအပ္ေနတာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္လို႔ ဦးအုန္းႀကိဳင္က ဆက္ရွင္းျပပါတယ္။
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔ ( IFRC )ရဲ႕ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဧၿပီလထုတ္ အစီရင္ခံစာမွာေတာ့ ၂၀၀၈ ကေန ၂၀၁၁ခုႏွစ္အ ထိ အေဆာက္အုံေဆာင္ရြက္ၿပီးမႈဟာ ၈၈ ရာခိုင္ႏွႈန္း၊ သဘာ၀ေဘးအႏၱရယ္ႀကိဳတင္ကာကြယ္မႈ ၇၇ ဒသမ ၁ ရာခိုင္ႏွႈန္း၊ ေသာက္သုံးေရ ရရွိမႈ ၇၉ ရာခိုင္ႏွႈန္း ကူညီေပးၿပီး ျဖစ္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပေရးသားထားပါတယ္။ ။
| < Prev | Next > |
|---|
