ထိုအခ်ိန္က ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီဟု လူသိမ်ားၾကသည့္ ဗဟိုအစိုးရ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံု၍ တိုင္းရင္းသားမ်ား တန္းတူေရးကို အာမခံသည့္ သေဘာတူညီခ်က္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အာဏာခြဲေ၀မႈရွိသည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံတခုအျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းသြား မည္ဟု ကတိျပဳခဲ့ၿပီး ခြဲထြက္ခြင့္ကိုပင္ အာမခံခဲ့ေသးသည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဤေန႔ရက္ကို ျပည္ေထာင္စုေန႔ဟု အထိမ္းအမွတ္တခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ ႏွစ္စဥ္ဆင္ႏႊဲက်င္းပလာခဲ့ ၾကသည္။ လူမ်ားစုျဖစ္ေသာ ျမန္မာႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစု လူနည္းစုမ်ားအၾကား အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ ရရွိလာသည့္ အက်ဳိးစီးပြားမ်ား ခြဲေ၀ခံစားႏိုင္မႈကို အေလးေပးေဖာ္ျပသည့္ “ပင္လံုစိတ္ဓာတ္” ကို ဤေန႔ဤရက္တြင္ ျပန္လည္ သတိရေစသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရရွိခ်ိန္မွစ၍ သမိုင္း၀င္ ဤစာခ်ဳပ္ကို လံုး၀ ပစ္ပယ္ထားခဲ့ ၾကသည္။ ရန္ကုန္ရွိ ဗဟိုအစိုးရက အာဏာကို ဗဟိုမွခ်ဳပ္ကိုင္ထားေရးႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ ေဒသဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႔အစည္း မ်ားတြင္သာ တည္ေစေရးကို အေလးေပးေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ တိုင္းရင္းသားမ်ားအဖို႔ လံုး၀ အာဏာလက္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။
ျပည္ေထာင္စုေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊကမူ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မည္သည့္ေနရာတြင္ ေနထိုင္သည့္ တိုင္းရင္း သားလူမ်ဳိးစုမ်ားမဆို “ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္” ကို ကိုင္စြဲၾကရန္ တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္ခဲ့သည္။
“အမိေျမ၏ နယ္ေျမတည္တံ့မႈ၊ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ေနာက္တႀကိမ္ မဆံုးရႈံးရေလေအာင္ ကာကြယ္ၾကပါ” ဟုလည္း ဆိုခဲ့ေသးသည္။
အဆက္ဆက္ေသာ စစ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ပင္လံုသေဘာတူ စာခ်ဳပ္အတိုင္း ကတိျပဳထားသည့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ျဖင့္ သြားလွ်င္ တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲရလိမ့္မည္ဟု ယူဆထားခဲ့ၾကသည္။ အမွန္ဆိုရလွ်င္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း အာဏာ သိမ္းခ်ိန္မွစ၍ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနည္းအရ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ မျပဳျပင္ မဖြဲ႔စည္းႏိုင္ေစေရးအတြက္ ကာကြယ္တားဆီးခဲ့သည္။
"လမ္းျပေျမပံု" အရ က်င္းပေပးမည့္ ယခု ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီးတြင္လည္း ႏိုင္ငံ၏ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္း လႊတ္ေတာ္မ်ား ေပၚေပါက္လာလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ားကို ဥပေဒေၾကာင္းအရ ျဖည့္ဆည္း ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးမည့္အေရး ထပ္တလဲလဲ ကတိျပဳေနၿပီး တခ်ိန္တည္းမွာပင္ တိုင္းရင္းသား အပစ္ရပ္ အင္အားစုမ်ားကိုလည္း လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းရန္ႏွင့္ ျမန္မာစစ္တပ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ နယ္ျခား ေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းရန္ ဖိအားေပး ေတာင္းဆိုေနသည္။
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုမ်ားကမူ ဤအစီအစဥ္ကို ျငင္းပယ္ေနၾကသည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က အတည္ျပဳခဲ့သည့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အသစ္အရ အစစ္အမွန္ အာဏာသည္ စစ္တပ္က ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ကိုယ္စားလွယ္ေနရာ ရယူထားၿပီးျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ သူတို႔ အတြက္ မည္သို႔မွ် အက်ဳိးအျမတ္ရစရာမရွိဟု ယူဆၾကသည္။
တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က အတုအေယာင္ ဆႏၵခံယူပြဲျဖင့္ အတည္ျပဳခဲ့သည့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒသစ္အေပၚတြင္ ယံုၾကည္မႈမရွိ ေၾကာင္း အတိအလင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။
တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရက အဓိကက်သည့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ အမ်ားအျပားကို နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ ၾကားလွသည့္ ေထာင္မ်ားအတြင္း ထည့္သြင္းထားျပန္သည္။ ရွမ္းျပည္နယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒ စ၀္ေဆထင္၊ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ဥကၠ႒ ခြန္ထြန္းဦးႏွင့္ အတြင္းေရးမႉး စိုင္းညြန္႔လြင္တို႔လည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္သည္။ ထိုသူမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္မႈ အပါအ၀င္ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၇၅ ႏွစ္မွ ၁၀၆ ႏွစ္တိုင္ အျပစ္ေပး ခံထားၾကရသူမ်ား ျဖစ္သည္။
ပို၍ဆိုးသည္မွာ တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားတြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရက အရပ္သားျပည္သူမ်ားအေပၚ ဖိႏွိပ္ညႇဥ္းပမ္းေနမႈမ်ား ရပ္ ဆိုင္းသြားျခင္း မရွိဘဲ ဆက္လက္က်ဴးလြန္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တေလွ်ာက္ တရား၀င္ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားတြင္ ဒုကၡသည္ ၁၄၀၀၀၀ ေက်ာ္ ခိုလႈံေနထိုင္ေနၾကရသည္။ ျပည္တြင္း၌ ထြက္ေျပးပုန္းေအာင္း တိမ္းေရွာင္၍ ရွင္သန္ေရး ရုန္းကန္ေန ၾကရသည့္ ဒုကၡသည္မ်ားလည္း ရွိေနေသးသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လကလည္း ကိုးကန္႔တပ္မ်ားထံ ထိုးစစ္မ်ား ျပန္လည္စတင္ခဲ့ရာ ဒုကၡသည္ ၃၇၀၀၀ ေက်ာ္ တရုတ္ႏိုင္ငံ အတြင္းသို႔ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကရျပန္သည္။ ႏိုင္ငံ၏ ေဒသ အႏွံ႔အျပားတြင္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲမ်ား ျပန္ျဖစ္ေပၚရန္ တင္းမာေနမႈေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ အစုအၿပံဳလိုက္ ထြက္ေျပးမႈမ်ား ျမင္ေတြ႔ရရန္လည္း အေၾကာင္းရွိသည္။
ဤအခ်က္မ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ကို ၀မ္းေျမာက္စြာ ဆင္ႏႊဲက်င္းပရန္အေၾကာင္းမရွိလွပါ။ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာက ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့သည့္ ကတိက၀တ္မ်ား၏ သမိုင္းကို ျပန္ေျပာင္းဆင္ျခင္ရန္သာ ရွိေတာ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ယေန႔အေျခအေနကို ျပန္ၾကည့္သည့္အခါ မိမိတို႔ျမင္ေတြ႔ရသည္မွာ ညီညြတ္မႈ မဟုတ္သကဲ့သုိ႔ အင္အား ႀကီးထြားေနေသာ အေျခအေနလည္း မဟုတ္ပါ။ အခ်င္းခ်င္း စစ္ခင္းေနရၿပီး အၿမဲတေစ ပူေဆြး၀မ္းနည္းေနၾကရသည့္ ႏိုင္ငံတခုသာ ျဖစ္သည္။
တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ား တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ အျပည့္အ၀ ခံစား ရရွိႏိုင္မွသာလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံအဖို႔ တည္ၿငိမ္သည့္၊ ညီညြတ္သည့္ႏိုင္ငံေတာ္တခုအျဖစ္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖြယ္ ရွိေပေတာ့သည္။
Broken Promises and a Broken Nation ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆို ေဖာ္ျပပါသည္။
| < Prev | Next > |
|---|
