ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ပံုတူကို အုပ္စုလိုက္ ေရးဆြဲေနၾကသည့္အထဲမွာ ေမာင္ျမင့္လြင္က ေမးရိုးဆြဲရန္ တာဝန္က်ပံုရသည္။ ကေလးအရြယ္ႀကီးမ်ားထဲတြင္ သူက ညပ္ေနသည္။ သူ႔ ကိုယ္ပိုင္ပန္းခ်ီကားေဘးတြင္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ဟု ေရးထားေသာ္လည္း သူ႔ခႏၶာကိုယ္က ၁၀ ႏွစ္ပင္ မျပည့္တတ္ေသးသည့္အရြယ္ ေသး ငယ္လြန္းလွသည္။ ၿပီးေတာ့ အားလံုးအလယ္တြင္ သူတေယာက္တည္း ဖိနပ္မပါသည္ကို သတိထားမိသည္။“တကယ္က အဲဒီအဖြဲ႕ထဲမွာ သူမပါဘူး။ က်န္တဲ့သူေတြက ဘာဆြဲမယ္ဆိုတာ ႀကိဳတိုင္ပင္ထားတာ။ သူက ဘာဆြဲရမယ္ဆိုတာေတာင္ မသိဘူး” ဟု ကေလးမ်ား၏ ပန္းခ်ီသင္တန္းဆရာ ကိုဉာဏ္စိုးက ေျပာျပသည္။
မဲေဆာက္က ျမန္မာကေလးမ်ားအားလံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သိၾကသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မလြတ္ေျမာက္ေသးသည္ကိုလည္း သိသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အင္းစိန္ ေထာင္သို႔ ေခၚသြားၿပီဆိုသည္ကို လည္းေကာင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အမႈရင္ဆိုင္ေနရသည္ ဆိုျခင္း ကိုလည္းေကာင္း သူတို႔မသိၾက ..။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနာက္ထပ္ ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္မွ ၅ ႏွစ္အထိခ်ရန္ စြဲခ်က္တင္ေနသည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကိုလည္း မသိၾက။
ေမလ ၁၅ ရက္ေန႔ ညေန ၃ နာရီတြင္ ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရွိ Casamia စားေသာက္ဆိုင္၌ ကိုဉာဏ္စိုး၏ ေႏြရာသီ ပန္းခ်ီသင္တန္းမွကေလးမ်ား ေရးဆြဲေသာ ပန္းခ်ီျပပြဲ ဖြင့္ပြဲက်င္းပသည္။ ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား၏ သားသမီးမ်ား တက္ေရာက္သင္ၾကားေနေသာ ဆာသူးေလ၊ ေသြးသစ္ ႏွင့္ ပါရမီ ေက်ာင္း ၃ ေက်ာင္းမွ ကေလး ၈၀ ေက်ာ္ေရးဆြဲေသာ ပန္းခ်ီကား အခ်ပ္ေပါင္း ၉၀ ေက်ာ္ကို ခင္းက်င္း ျပသထား သည္။
ပန္းခ်ီျပပြဲ ဖြင့္ပြဲေန႔တြင္ ေက်ာင္း ၃ ေက်ာင္းမွ လက္ေရြးစင္ ပန္းခ်ီသင္တန္းသား ၅ ေယာက္စီက ပန္းခ်ီကား တကားစီ စုေပါင္း ေရးဆြဲျပခဲ့သည္။ ထိုသို႔ အုပ္စု ပန္းခ်ီဆြဲသူမ်ားမွာ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အထက္ ကေလးႀကီး မ်ားသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေမာင္ျမင့္လြင္က အလြန္ပါဝင္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ အစီအစဥ္မရွိဘဲ သူ႔ကို ေသြးသစ္ ေက်ာင္းသားမ်ား အုပ္စုတြင္ ဝင္ေရးဆြဲေစျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ကိုဉာဏ္စိုးက ဆိုသည္။
ဆာသူးေလ ေက်ာင္းအဖြဲ႕ႏွင့္ ပါရမီေက်ာင္းအဖြဲ႕က ရႈခင္းပံုမ်ား ေရးဆြဲၾကၿပီး ေသြးသစ္ေက်ာင္းက ေဒၚေအာင္ ဆန္း စုၾကည္၏ ပံုတူကို ေရးဆြဲၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တေယာက္ေရးဆြဲေနစဥ္ က်န္ကေလးငယ္မ်ားက အမွတ္စဥ္ ၁ မွ ၁၀ ထိ ေရၾကသည္။ ၁၀ ျပည့္သြားလွ်င္ ရပ္ကာ ေနာက္တေယာက္က ဆက္ဆြဲသည္။ ဖေရာင္းေရာင္စံုျဖင့္ အေခ်ာသတ္အဆင့္ၿပီးသြားခ်ိန္တြင္ ကိုဥာဏ္စိုးက တဖြဲ႕စီအား ေရေဆး တခြက္ႏွင့္ စုတ္တေခ်ာင္းစီ ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁ မွ ၅၀ ထိ ေရခိုင္းျပန္သည္။ ေရေဆးျဖင့္ အေခ်ာသတ္ကိုေတာ့ အႀကီး တေယာက္စီက ျပဳလုပ္သည္။ ပါရမီ အဖြဲ႕တြင္ ေမာင္ေက်ာ္အဲက ထိုတာဝန္ကိုယူသည္။ ေသြးသစ္အဖြဲ႕မွ ေမာင္သာထူးက ေဒၚစု၏မ်က္ႏွာကို ေဆးျခယ္အၿပီးတြင္ ေနာက္ဆံုး ေဒၚစု ကိုယ္တပိုင္းပံုအား သံတိုင္မ်ားျဖင့္ ကာရံလိုက္သည္။ သံတိုင္မ်ားေပၚမွေန၍ “Free Burma, Free Aung San Su Kyi” ဟု ထပ္ေရးလိုက္သည္။
၅၀ အထိ ေရၿပီးခ်ိန္တြင္ အားလုံး ရပ္လိုက္ၾကသည္။ စုစုေပါင္း အုပ္စုလိုက္ ေရးဆြဲခ်ိန္က ၁၀ မိနစ္ခန္႔သာရွိမည္။
ျပပြဲစသည္မွာ နာရီဝက္ပင္ မျပည့္ေသးေသာ္လည္း ေမာင္ျမင့္လြင္၏ပန္းခ်ီကားက အေရာင္းထြက္သြားခဲ့သည္။
ကေလးမ်ား၏ ပန္းခ်ီကား တခ်ပ္ကို ဘတ္ေငြ ၁၀၀ (ျမန္မာေငြ ၃၅၀၀ ခန္႔) ျဖင့္ ေရာင္းခ်ၿပီး ေရာင္းရေငြကို ပန္းခ်ီကားေရးဆြဲသူ ကေလးအား ေပးအပ္မည္ျဖစ္သည္။
“ပိုက္ဆံရရင္ သားက ဖိနပ္ဝယ္မွာ” ဟု သူ႔ပန္္းခ်ီကားကိုၾကည့္ရင္း ေမာင္ျမင့္လြင္က ေျပာသည္။
ေမာင္ျမင့္လြင္၏ အေရာင္းထြက္သြားသည့္ ပန္းခ်ီကားက စက္ရုပ္ပံုျဖစ္သည္။ ထိုစက္ရုပ္ကို သူက စိတ္္ကူးယဥ္၍ ေရးဆြဲထားျခင္း ျဖစ္၏။ ထို စက္ရုပ္ကစားစရာမ်ိဳးျဖင့္ သူမကစားဘူးသလို တီဗီ၊ ဗီဒီယိုထဲတြင္လည္း မၾကည့္ဘူး ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ေမာင္ျမင့္လြင္၏ ဖခင္က မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ရွိ စုိက္ခင္းမ်ားတြင္ ေဆးဖ်န္းသည့္ အလုပ္လုပ္သည္ဟု ဆုိသည္။
တကယ္ေတာ့ ေမာင္ျမင့္လြင္က ထိုေက်ာင္းသံုးေက်ာင္းစလံုးတြင္ တက္ေရာက္ ပညာသင္ၾကားေနသူမဟုတ္။ ေသြးသစ္ေက်ာင္း၏ ေႏြရာသီ ပိုးကရင္စာသင္တန္းကို လာတက္ရင္း ကိုဉာဏ္စိုး၏ ပန္းခ်ီသင္တန္းကို ဝင္ တက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“သူတို႔အိမ္က ေတာ္ေတာ္ေဝးတယ္။ သူ႔ကို သြားေခၚရင္ တေနကုန္သြားမွာ။ အဲဒီေလာက္ အေဝးႀကီးမွာေနလို႔ ေက်ာင္းမတက္ႏုိင္ဘူး။ ခု ပိုးကရင္စာ သင္တန္းက်ေတာ့ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား လာေနတာ” ဟု ေသြးသစ္ ေက်ာင္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဦးေဇာ္လြင္ဦးက ရွင္းျပသည္။
ပိုးကရင္စာႏွင့္ ပန္းခ်ီသင္ရန္ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား လာေနေသာ္လည္း ေမာင္ျမင့္လြင္က တခ်ိန္လံုး သူ႔အိမ္အတြက္ စိတ္ပူေနသည္ဟု ေသြးသစ္ေက်ာင္းမွ ဆရာမ ေဒၚမာေအးက ေျပာသည္။
“သူက သူ႔အိမ္မွာ ကေလးကူထိန္းေပးရတယ္၊ ထမင္းခ်က္ေပးရတယ္၊ ေရဝိုင္းသယ္ေပးရတယ္။ ေက်ာင္းမွာ လာေနရတာ သူ စိတ္မေျဖာင့္ဘူး” ဟု ေဒၚမာေအးက ဆိုသည္။
ျပခန္းတြင္ ဖေရာင္းေရာင္စံုႏွင့္ ေရးဆြဲထားသည့္ ပန္းခ်ီကားေလးမ်ားၾကား၌ ေရေဆးႏွင့္ ေသေသ သပ္သပ္ ဆြဲျပထားသည့္ ရႈေမွ်ာ္ခင္း ပန္းခ်ီကားတကားကို ေတြ႕သည္။ ထိုပန္းခ်ီကားကို ေမာင္ေက်ာ္အဲက ေရးဆြဲထား သည္။ သူက ပါရမီ ေက်ာင္းတြင္ တက္ေရာက္ကာ ပညာ သင္ၾကားေနသူျဖစ္ၿပီး လာမည့္ႏွစ္တြင္ ၈ တန္း တက္ရမည္။ သူ႔ဖခင္က ပန္းရန္ အလုပ္သမား ျဖစ္သည္ဟု ေျပာျပသည္။ ကေလးအမ်ားစု၏ မိဘမ်ား မွာ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အနီးတဝိုက္ရွိ စက္ရံုမ်ား၊ အလုပ္ရံုမ်ား၊ စိုက္ခင္းမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားျဖစ္သည္။“က်ေနာ္က ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အေဖနဲ႔ ပန္းရန္ဝုိင္းလုပ္ေပးတယ္။ ပန္းခ်ီအရမ္းဝါသနာပါတယ္။ စုတ္တံေလး ေတြစုတယ္။ ဆရာဉာဏ္စိုးကလည္း က်ေနာ့္ကို ေပးတယ္။ က်ေနာ္သံုးခ်င္းတဲ့ စုတ္တံမရွိရင္ ဂြမ္းကို ေရစြတ္ၿပီး ဆြဲတယ္။ ခု ပန္းခ်ီကား ေရာင္းရတဲ့ပိုက္ဆံကို ေက်ာင္းဝတ္စံု ဝယ္မယ္ခင္ဗ်” ဟု ေမာင္ေက်ာ္အဲက ေျပာျပသည္။ သူ႔ ပန္းခ်ီကားလည္း ျပပြဲဖြင့္ၿပီး နာရီဝက္မျပည့္ခင္ အေရာင္းထြက္သြားခဲ့သည္။
ေမာင္ေက်ာ္အဲ ဖေရာင္းေရာင္စံုျဖင့္ ဆြဲထားသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပံုတူကလည္း လက္ရာ ေျမာက္လွ သည္။ သူက ပိုးကရင္ အမ်ိဳးသားျဖစ္ၿပီး ဗမာစကားကို ေရလည္ေအာင္ မေျပာတတ္။
ပန္းခ်ီကားမ်ား အားလံုးက အေရာင္အေသြးစံုလွသည္၊ လက္ရာလည္းေျမာက္သည္။ အသက္ ၅ ႏွစ္အရြယ္မွ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ထိ ကေလးမ်ားေရးဆြဲသည့္ ပန္းခ်ီကားမ်ားျဖစ္သည္။ ဖြင့္ပြဲေန႔တြင္ပင္ ပန္းခ်ီကား ၁၅ ကား ေရာင္းခ် လိုက္ရသည္။ ပို႔စ္ကတ္ အရြယ္ ကေလးပန္းခ်ီကားေလးမ်ားကိုလည္း တခု ဘတ္ ၂၀ ျဖင့္ ေရာင္းခ်သည္။
ပန္းခ်ီသင္တန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကိုဉာဏ္စိုးက “သူတို႔ကို က်ေနာ္က ဆြဲခ်င္ရာဆြဲ ဆိုၿပီး .. ေဆးေတြ .. ဖေရာင္းေရာင္စံုေတြ ခ်ေပးထားတာ။ အႀကီးေတြကို ေတာ့ ပန္းခ်ီသေဘာတရား နည္းနည္း ရွင္းျပတယ္။ အငယ္ေတြကိုေတာ့ မင္းတို႔ဆြဲတဲ့ပန္းခ်ီကားကို မင္းတို႔ ဘာသာလည္း ဘာဆြဲလည္း သိရမယ္ ဆရာလည္း သိရမယ္ .. အဲဒါဆို ရၿပီ ဆိုျပီး ဒီတုိင္း ဆြဲခိုင္းတာ” ဟု ေျပာျပသည္။
ဖေရာင္းေရာင္စံုမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာေက်ာင္းကပံ့ပိုးေပးသည္။ ပိုစတာဆြဲသည့္ ေရေဆးမ်ားႏွင့္ စုတ္တံမ်ားက ေတာ့ ကိုဉာဏ္စိုး၏ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
“အဲဒီအလုပ္က ဘာနဲ႔မွ မႏႈိင္းႏိုင္ေအာင္ ပီတိျဖစ္ရတယ္ဗ်ာ” ဟု ကိုဉာဏ္စိုးက ၿပံဳးရႊင္စြာ ေျပာသည္။
ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ ကိုဉာဏ္စိုးက လခမယူဘဲ ကေလးမ်ားကို ပန္းခ်ီသင္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ သူ ပန္းခ်ီသင္ေပးရန္ ေက်ာင္း ၃ ေက်ာင္းက ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကလည္း အားေပးၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ ေက်ာင္းဖြင့္ သည့္ ရာသီတြင္ေတာ့ ပန္းခ်ီနည္းျပ အလုပ္အတြက္ ထိုေက်ာင္းသံုးေက်ာင္းမွ လစာအျဖစ္ တေက်ာင္းလွ်င္ တလ ဘတ္ ၅၀၀ (က်ပ္ ၁ ေသာင္းခဲြေက်ာ္) ရသည္။ “ေႏြရာသီမွာ ကေလးေတြကို သင္ခ်င္ေတာ့ ေက်ာင္းက ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို အကူအညီေတာင္း ရတာ။ သူတို႔က လက္ခံတယ္။ ကေလးေတြကို ေန႔လယ္စာ ေကၽြးေပးတယ္။ ခု ျပပြဲဲျဖစ္ဖို႔ကိုလည္း သူတို႔က မရွိတဲ့ ၾကားက တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူၾကပါတယ္” ဟု ကိုဉာဏ္စိုးက ေျပာသည္။ သူ႔ မိတ္ေဆြမ်ားက ပံ့ပိုးသျဖင့္သာ ယခု ပန္းခ်ီျပပြဲကို က်င္းပႏုိင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။
“ေက်ာင္းေတြက ဆရာဆရာမေတြဆို မရိွတဲ့ၾကားက တေယာက္ကို ဘတ္ ၁၀၀၊ ၂၀၀ .. စသည္ျဖင့္ ဝိုင္း ေပးၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕တတ္ႏုိင္တဲ့သူေတြက ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ေထာက္ပံ့တယ္ .. အဲဒါနဲ႔ ဒီ ျပပြဲေလး လုပ္ႏုိင္တာပါ” ဟု ကိုဥာဏ္စိုးက ရွင္းျပသည္။
ကိုဥာဏ္စိုးက အုပ္စုလိုက္ လက္စြမ္းျပခဲ့ၾကသည့္ သူ႔တပည့္မ်ားကို ေနရာတြင္ ျပန္ထုိင္ခိုင္းခ်ိန္၌ ေမာင္ျမင့္လြင္၏ မ်က္ႏွာက ေရာက္ခါစႏွင့္ ျခားနားစြာ ၿပံဳးရႊင္ၾကည္လင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႔မ်က္လံုးအစံုက အေရာင္ ေတာက္ ေနသည္။ တာဝန္ႀကီးတခုကို ထမ္းေဆာင္ၿပီးသြားသည့္ဟန္ ဂုဏ္ယူသည့္အၿပံဳးကို သူ႔မ်က္ႏွာတြင္ ျမင္ရသည္။
| < Prev | Next > |
|---|
