မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ေဒသမ်ားမွ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ႏွင့္အထက္ ကေလးငယ္မ်ားကို ေရလုပ္ငန္း မ်ားတြင္ အမ်ားဆံုး ေစခိုင္းလ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေၾကာင္း ျပည္တြင္း အန္ဂ်ီအို အဖြဲ႕တခုမွ တာ၀န္ခံတဦးကေျပာဆိုသည္။
တႏိုင္ ငါးဖမ္းေလွမ်ား၊ ငါးဖမ္းစက္ေလွႀကီးမ်ားတြင္သာမက ပင္လယ္ကမ္းေ၀း ငါးဖမ္း လုပ္ငန္းမ်ားကပါ ကေလးအလုပ္သမားမ်ား ေခၚယူစုေဆာင္းလ်က္ရွိသည္ဟု သူက ေျပာဆိုသည္။
“ငါးဖမ္းစက္ေလွ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အခုဆို နာဂစ္က ကေလးေတြကိုပဲ ေခၚေတာ့တယ္။ စရိတ္က ေတာ္ေတာ္ကြာတာကိုး။ ကေလးေတြက တေန႔ကို ေငြက်ပ္ သံုးရာေလာက္ ေပးၿပီး ထမင္းေကၽြးရင္ရၿပီ။ လူႀကီးဆိုရင္ အနည္းဆံုး တေန႔ က်ပ္ ၂၀၀၀ ေလာက္ ေပးရတာ” ဟု သူက ေျပာျပသည္။
အဆိုပါ ကေလးမ်ားကို ခိုင္းေစရာတြင္ ပိုက္ခ်ခိုင္းျခင္း၊ ေရငုတ္ခိုင္းျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခိုင္းၿပီး တခ်ိဳ႕ ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးေသာ ကေလးမ်ားဆိုလွ်င္ ပိုက္ဆြဲေသာ အလုပ္ကိုပါ လုပ္ရေလ့ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
ကေလးလုပ္သားမ်ားမွာ လူႀကီးမ်ားထက္ ပိုမို ေပါ့ပါးကာ အလုပ္ကိုလည္း မခိုမကပ္ လုပ္ေလ့ရွိၿပီး တခ်ိဳ႕ ေရလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ကၽြမ္းက်င္မႈ နည္းသူမ်ားအတြက္ အႏၱရာယ္ ရွိေသာ္လည္း အလုပ္ရွင္ စိတ္တုိင္းက် လုပ္ကိုင္ေပးတတ္သည့္အတြက္ ကေလး လုပ္သားမ်ားကို အလုပ္ရွင္မ်ားက သေဘာက်ၾကေၾကာင္း လက္ခစား ေရလုပ္သားတဦးက ေျပာဆိုသည္။
လက္ရွိ ကေလးအလုပ္သမားတဦး၏ တေန႔ လုပ္အားခမ်ားမွာ အနိမ့္ဆံုး က်ပ္ ၃၀၀ မွအျမင့္ဆံုး က်ပ္ ၁၀၀၀ ေစ်းရွိၿပီး ႐ိုး႐ိုး လူႀကီးအလုပ္ၾကမ္း သမားမ်ား၏ တေန႔ လုပ္အားခမွာ အနိမ့္ဆံုး က်ပ္ ၁၅၀၀ မွ အျမင့္ဆံုး ကၽြမ္းက်င္အဆင့္ ဆိုလွ်င္ က်ပ္ ၃၀၀၀ ႏႈန္းရွိေၾကာင္း လက္ခစား ေရလုပ္သားတဦးက ရွင္းျပသည္။
ငါးဖမ္းစက္ေလွတစင္းမွ ကေလးအလုပ္သမား တဦးျဖစ္ေသာ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ ေမာင္မ်ိဳးမင္းက “ပင္ပန္းေပမယ့္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ထမင္းစားဖို႔အတြက္ ဒီလိုပဲ လုပ္ရတာေပါ့” ဟု ေျပာဆိုသည္။
ေမာင္မ်ိဳးမင္း၏ မိခင္မွာ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ယခုအခါ အကို ၀မ္းကြဲ ျဖစ္သူႏွင့္ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။ နာဂစ္မုန္တိုင္း မတိုင္မီက ၆ တန္းအထိ ေက်ာင္းေနခဲ့ဖူး ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေက်ာင္းမေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားရေရးအတြက္ ငါးဖမ္းစက္ေလွ တစင္းတြင္ အခစား လုိက္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
လပြတၱာၿမိဳ႕ေပၚရွိ စားေသာက္ဆိုင္တခုတြင္ ေတာက္တိုမယ္ရ လုပ္ကိုင္ ေပးေနရေသာ အသက္ ၁၁ ႏွစ္အရြယ္ ပိုးပိုးကလည္း နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ဖခင္ႏွင့္ အကို ဆံုးရႈံးခဲ့ရၿပီး မိခင္ ႏွင့္ ေမာင္ငယ္သာ က်န္ရစ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ စီးပြားပ်က္သြားသည့္ အတြက္ ယခုကဲ့သို႔ ထမင္းဆိုင္တြင္ ပန္းကန္ေဆးသည့္ အလုပ္ကို တလ ေငြ ၅၀၀၀ က်ပ္ နႈန္းျဖင့္ လုပ္ကိုင္ ေနရၿပီး ထိုေငြျဖင့္ မိခင္ႏွင့္ ေမာင္ငယ္ကို ေထာက္ပံ့ေနရသည္။
ပိုးပုိးသည္ အလုပ္လုပ္ရသည့္အတြက္ ၀မ္းမနည္းေသာ္လည္း အေမႏွင့္ခြဲရၿပီး အိမ္ျပန္ခ်င္ စိတ္ေၾကာင့္ မၾကာခဏ ငိုရေၾကာင္း ေျပာျပသည္။
နာဂစ္မုန္တိုင္းသင့္ေဒသမ်ားမွ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ ၀န္းက်င္ႏွင့္ အထက္ ကေလးမ်ားမွာ ယခုအခါ ေရလုပ္ငန္းမ်ား၊ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ တျခား လက္တိုလက္ေတာင္း လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ ေနရျခင္းမွာ စား၀တ္ေနေရးေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု သိရွိရသည္။
“မိဘမရွိေတာ့တဲ့ ကေလးေရာ မိဘ ရွိေနေသးတဲ့ ကေလးေတြေရာ ငတ္တလွည့္ ျပတ္တလွည့္နဲ႔ အဆင္မေျပေတြျဖစ္ေနၾကေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ႏိုင္မွာလဲ” ဟု လပြတၱာခ႐ိုင္၊ ျပင္စလူၿမိဳ႕နယ္ခြဲ၊ ကုန္းႀကီးေက်းရြာမွ ေက်ာင္းဆရာ တဦးက သံုးသပ္ေျပာ
ဆိုသည္။
အဆိုပါ ကေလးငယ္မ်ားအား ယူနီဆက္အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ေက်ာင္းေဆာက္ေပးျခင္း၊ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္းမ်ား ပံ႔ပိုးျခင္း ျပဳလုပ္ေပးၾကေသာ္လည္း ယခုကဲ့သို႔ ကေလးအလုပ္သမား အျဖစ္သို႔ မေရာက္ေစရန္ ႀကိဳတင္စဥ္းစားကာ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကူညီေပးျခင္းက ပိုအေရးႀကီးသည္ဟု အဆိုပါ ေက်ာင္းဆရာက ဆက္ေျပာသည္။
အဆိုပါ ေဒသမွ မိဘမဲ့ ကေလးတခ်ိဳ႕သာလွ်င္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ေပးေသာ ေထာက္ပံ့ ပစၥည္းမ်ားကို ရရွိၾကေသာ္လည္း အမ်ားစုမွာ စာရင္းက်န္ခဲ့ဲျခင္း၊ လူၾကီးမ်ား၏ ေခါင္းပုံ ျဖတ္မႈကို ခံၾကရ ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ေထာက္ပံ့ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ခြဲတမ္းဆန္မ်ားကိုပင္ ျပည့္ျပည့္၀၀ မရေသာ ကေလးမ်ားရွိေၾကာင္း သိရွိရသည္။
World Vision အဖြဲ႕မွ ၀န္ထမ္းတဦးက ၎တို႔အဖြဲ႕ သြားေရာက္ကူညီခဲ့ေသာ ေဒသမ်ားမွ ကေလးမ်ားသည္ လည္း ေခါင္းပံုျဖတ္ျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္၏ ႀကံဳေတြ႕ေနရသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္ဟု ေျပာျပသည္။
အလုပ္ရွင္အမ်ားစုမွာ အရြယ္မေရာက္ေသးေသာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးမ်ားကို ခိုင္းေစပါက ကေလးဥပေဒႏွင့္ အေရးယူႏိုင္သည္ဆိုျခင္းကိုပင္ မသိၾကဘဲ သိသူမ်ားကလည္း တကယ္ အေရးယူျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပင္ ခိုင္းေစ ေနၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သူက ဆုိသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံက မဖြံ႕ၿဖိဳးဘူး။ ဆင္းရဲေတာ့ ကေလးေတြကို မိဘေတြ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က ကာကြယ္ မေပးႏိုင္ဘူး။ ဒါ့အျပင္ လုပ္ႏုိင္ ကိုင္ႏိုင္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ရင္ ခိုင္းစားရတဲ့ ဘ၀ ေရာက္ကုန္ၾကတယ္။ ဒါ ကေလးသူငယ္ဥပေဒနဲ႔ ၿငိတယ္ ဆိုတာလည္းမသိၾကဘူး” ဟု သူက သံုးသပ္ျပသည္။
နာဂစ္မုန္တိုင္းသင့္ ေဒသမ်ားတြင္ World Vision က Child Friendly Place ၁၀၀ ထိဖြင့္လွစ္ေပးထားၿပီး ကေလးေပါင္း ၂ ေထာင္ ၀န္းက်င္ခန္႔ကို စိတ္ဒဏ္ရာ ကုသေပးလ်က္ရွိေသာ္လည္း ထိုေဂဟာမ်ားတြင္ အသက္ ၇ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္မ်ားသာ အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။
ထို႔ျပင္ မုန္တိုင္းသင့္ေဒသမ်ားမွ အသက္ ၁၄ႏွစ္ အထက္ ကေလးတခ်ိဳ႕ကို ကေလး စစ္သားမ်ားအျဖစ္ တပ္မ ၆၆ ႏွင့္ တပ္မ ၆၃ တို႔က စုေဆာင္းလွ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ရေၾကာင္း လပြတၱာခ႐ိုင္ အေျခစိုက္ အိုင္အန္ဂ်ီအို အဖြဲ႔အစည္း တခုမွ ၀န္ထမ္းမ်ားက ေျပာျပသည္။
| < Prev | Next > |
|---|
