တဘက္က ၾကည့္ျပန္လွ်င္လည္း အစိုးရကိုယ္တိုင္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေနျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ အၾကမ္းမဖက္ အႏုနည္းျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေနမႈအေပၚ ေအာင္ပဲြခံလိုက္ျခင္းဟု ဆိုရေပေတာ့မည္။
အၾကမ္းဖက္ျခင္း လမ္းစဥ္က အၾကမ္းမဖက္ျခင္း လမ္းစဥ္အေပၚ အႏုိင္ရလိုက္ျခင္းသည္ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔ အတြက္ ဆံုးရံႈးျခင္းတခု ျဖစ္သလို အၾကမ္းဖက္ျခင္းကို လံုးဝ သည္းခံလိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု ဆိုေနေသာ ယေန႔ ကမၻာေပၚရိွ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း အတြက္လည္း စိန္ေခၚခ်က္ တရပ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ အတြင္း ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းက ရာဇဝတ္မႈဟု သတ္မွတ္ထား ခ်က္မ်ား အားလံုးကို ျမန္မာ စစ္အစိုးရက ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့သည္။ တရားလက္လြတ္ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ အစုလိုက္ အၿပဳံလိုက္ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ စစ္တပ္စခန္းမ်ား ရဲစခန္းမ်ားတြင္ ညွဥ္းပန္း ႏိွပ္စက္ျခင္း၊ လူမ်ားကို မိုင္းရွင္း ကိရိယာ အျဖစ္ အသံုးျပဳျခင္း၊ ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏ လူေနမႈ ဘဝမ်ားကို ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ တိုင္းရင္းသား နယ္ေျမ ေဒသမ်ားအတြင္း ေက်းရြာမ်ား ေနရာ ေျပာင္းေရႊ႕ပစ္ျခင္း၊ တိုင္းရင္းသူမ်ားအား အဓမၼက်င့္ၾကံမႈကို လက္နက္သဖြယ္ အသံုးခ်ျခင္း စသျဖင့္ အမ်ဳိး စံုလွေသာ ရာဇဝတ္မႈမ်ားကို က်ဴးလြန္ခဲ့သည္။
ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီ အပါအဝင္ ႏုိင္ငံတကာ အဖဲြ႔အစည္းမ်ားက အထက္ပါ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို တိတိက်က် အေထာက္ အထားမ်ားျဖင့္ မွတ္တမ္း တင္ႏုိင္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ရန္ ကုိယ္ပုိင္ တရားစီရင္ေရးစနစ္ကုိ က်င့္သုံးလ်က္ရိွသည့္ စစ္အစိုးရက ၎တုိ႔သည္ တည္ဆဲ ဥပေဒမ်ားအရ ေဆာင္ရြက္ေနပါသည္ဟု ဆိုေလသည္။
အၾကမ္းမဖက္ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူမ်ား အပါအဝင္ ျပည္သူမ်ားအေပၚ စစ္အစိုးရ ကိုယ္တိုင္ က်ဴးလြန္ေနေသာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို ႏုိင္ငံတကာ လူ႔ အဖဲြ႔အစည္းက တားဆီး ဟန္႔တားရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ အတြင္း တုန္လႈပ္ဖြယ္ အစုလိုက္အၿပဳံလိုက္ လူသတ္မႈႀကီး ၃ ခု ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ပထမဆံုးေသာ အစုလိုက္အၿပဳံလိုက္ သတ္ျဖတ္ပဲြႀကီးသည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ ေတာင္းဆို ဆႏၵျပခဲ့သူမ်ားအား အစိုးရက ရက္ရက္ စက္စက္ ေခ်မႈန္းခဲ့သည္။ ဆႏၵျပသူမ်ား အနက္ လူေပါင္း ၃ဝဝဝ ခန္႔ သတ္ျဖတ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။
ရန္ကုန္ရိွ ႏုိင္ငံျခား သံရံုးမ်ား ကိုယ္တိုင္ ထိုသတ္ျဖတ္မႈမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအထဲမွ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္မႈ တခုသည္ အေမရိကန္သံရံုး ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။
ဒုတိယအၾကိမ္ အစုလိုက္ အၿပဳံလိုက္ သတ္ျဖတ္မႈႀကီးက အထက္ျမန္မာျပည္တြင္ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္က ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ နယ္သုိ႔ စည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ ထြက္ေနေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ကားတန္းကုိ ခံ်ဳခို တိုက္ခိုက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒီပဲယင္း လူသတ္မႈႀကီးဟု လူသိမ်ားသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ အသက္ေဘးမွ သီသီေလး လြတ္ခဲ့သည္။ ထို တိုက္ခိုက္မႈအတြက္ ျပည္ေထာင္စု ၾကံ့ခိုင္ေရး ႏွင့္ဖံြ႔ၿဖိဳးေရး အသင္းမွ အသင္းဝင္မ်ား၊ စြမ္းအားရွင္အုပ္စုမွ အဖဲြ႔၀င္မ်ားကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ေဒၚေအာင္္ဆန္းစုၾကည္၏ ယာဥ္တန္းတြင္ အတူ လိုက္ပါလာေသာ သူ႔အား ေထာက္ခံသူမ်ား အနက္ အနည္းဆံုး ၁ဝဝ ခန္႔ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရသည္။
တတိယအၾကိမ္ အစုလိုက္ အၿပဳံလိုက္ သတ္ျဖတ္မႈႀကီးမွာ သံဃာမ်ား ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ေရႊဝါေရာင္ လႈပ္ရွားႀကီးကို ႏိွမ္နင္းရာမွ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ဆႏၵျပသူ ေလးငါးဆယ္ထက္ မနည္း သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရ၍ ရာေပါင္း မ်ားစြာ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ခံခဲ့ရသည္။
ျမန္မာျပည္၌ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ေရႊဝါေရာင္ လႈပ္ရွားမႈႀကီးသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ၊ လုံး၀ အၾကမ္း မဖက္ေသာ လႈပ္ရွားမႈႀကီး ျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏုိင္ငံ အပါအဝင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံမ်ား၌ ျဖစ္ပြားေလ့ ရိွေသာ လူထု ဆႏၵျပပဲြမ်ားကဲ့သုိ႔ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားျဖင့္ ေရာေထြးေနေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ဳိး မဟုတ္ေပ။
ျမန္မာ စစ္အစိုးရ၏ အဆိုပါ ရာဇဝတ္ျပစ္မႈမ်ား အတြက္ ႏုိင္ငံအတြင္းမွ ျဖစ္ေစ ႏုိင္ငံတကာက ျဖစ္ေစ ထိုက်ဴးလြန္ေဖာက္ဖ်က္ခဲ့သူမ်ားကို တရား ဥပေဒအတိုင္း အေရးယူ အျပစ္ေပးႏုိင္ျခင္း မရိွခဲ့။
ႏုိင္ငံတကာ မိသားစုက ျမန္မာ စစ္အစိုးရ၏ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကုိ တုံ႔ျပန္မႈသည္ လြန္စြာမွ ႏုိင္ငံေရး ဆန္လွသည္။ စစ္အစိုးရ အႀကီးတန္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားက ဗီဇာ ပိတ္ျခင္း၊ လက္နက္ ေရာင္းခ်မႈ ပိတ္ပင္ျခင္း၊ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔ျခင္း စသည့္ တုံ႔ျပန္မႈမ်ားေလာက္သာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ထိုပိတ္ဆုိ႔ျခင္းမ်ားသည္ လက္ေတြ႔တြင္ အလုပ္ျဖစ္ျခင္း မရိွသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။
တရားလက္လြတ္ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရး အႀကီးအက်ယ္ ခ်ဳိးေဖာက္ျခင္းမ်ားကို က်ဴးလြန္ခဲ့မႈမ်ား အတြက္ မည္သည့္ ႏုိင္ငံတကာ ခံုရံုးတြင္မွ က်ဴးလြန္သူမ်ားကို အေရးယူရန္ စီစဥ္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့ျခင္းလည္း မရိွခဲ့ေပ။
အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ား အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္သည္ ၎တုိ႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့မႈမ်ားကို ဖံုးကြယ္ေရး အတြက္ ပိတ္ဆုိ႔မႈ နည္းနာကို ဆက္လက္ က်င့္သံုးကာ ျမန္မာ စစ္အစိုးရႏွင့္ ဆက္သြယ္ ေဆာင္ရြက္မည့္ နည္းလမ္းမ်ားကုိ ရွာေဖြေနသည္။ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ား၏ နည္းဗ်ဴဟာသစ္ကို ျမန္မာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက ရိွသည္ ဟူ၍ပင္ မသတ္မွတ္ပါ။ ဂရုမစိုက္ပါ။
ဤအေတာအတြင္း အေရွ႕ အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္ေရးရာ လက္ေထာက္ ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး မစၥတာ ကာ့တ္ကမ္းဘဲလ္ ဦးေဆာင္ေသာ အဖဲြ႔သည္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ စစ္အစိုးရႏွင့္ ေတြ႔ဆံုကာ နည္းဗ်ဴဟာ အသစ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးေနသည္။
လက္ရိွ အေနအထားတြင္ ႏုိင္ငံေရးအရ တိုးတက္မႈဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ေျပာဆိုႏုိင္သည့္အရာမွာ မတရားေသာ ေရြးေကာက္ပဲြဆုိင္ရာ ဥပေဒမ်ားေၾကာင့္ NLD နိတၴိတံၿပီ ဟူေသာ အေၾကာင္း တခုသာ ရိွေလသည္။
ထုိ႔အျပင္ ကုလသမဂၢက ၾကားဝင္ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ျမန္မာျပည္ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ ျပန္လည္ ထြန္းကားေရးဆိုသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္သည္ အျမင္ မေတာ္ေလာက္ေအာင္ပင္ ခိ်နဲ႔ေနဆဲ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားမႈ ဘာေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ရသနည္း ဆိုသည္ကို ျပန္လည္ သံုးသပ္သင့္သည္။ အေမရိကန္ အပါအဝင္ ႏုိင္ငံတကာ မိသားစုသည္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ၎တုိ႔၏ ေပၚလစီမ်ားကို ျပန္လည္ သံုးသပ္သင့္သည္။ တခိ်န္တည္းတြင္လည္း ရာဇဝတ္မႈမ်ား ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ ခ်ဳိးေဖာက္ဆဲ ျဖစ္ေသာ စစ္အစိုးရကို ႏုိင္ငံတကာ စံသတ္မွတ္ထားသည့္ တရား ဥပေဒေဘာင္ အတြင္းမွ မည္သုိ႔ မည္ပံု အေရးယူမည္ ဆိုသည္ကို ေလးေလး နက္နက္ စဥ္းစားသင့္ေပသည္။
State Violence is Allowed to Win in Burma ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆို ေဖာ္ျပသည္။
| < Prev | Next > |
|---|
